Αφιερώματα

ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ, 97’, Χρώμα, Ultra Panavision

Ελλάδα 1975

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ρεντζής

Σενάριο: Θανάσης Ρεντζής

(Βασισμένο στο ομώνυμο εικονο-μυθογράφημα του Chumy Chumez)

Δ/ντής Φωτογραφίας: Χρήστος Μάγκος

Μοντάζ: Θανάσης Ρεντζής

Ηχολήπτης: Δημήτρης Λαζαρίδης

Μουσική Σύνθεση: Σταμάτης Σπανουδάκης

Εικονοληψία ϗ Ειδικά Εφφέ: Άγγελος Χατζηανδρέου

Οπερατέρ: Άγγελος Χατζηανδρέου

Αφηγητής: Γιώργος Κυρίτσης

Παραγωγή: FILMOGRAM - Θανάσης Ρεντζής ϗ Χρήστος Μάγκος

Γλώσσα: Ελληνική

Είδος: Μεγάλου μήκους, Πειραματική

 

Βραβεία ϗ Διακρίσεις:

Γ΄ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975,

καθώς και Βραβείο Κοινού.

 

Η ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ είναι ένα φιλμ μεταξύ της Animation και του Expanded Cinema. Πρόκειται για μια κατεξοχήν πειραματική ταινία, βασισμένη στα κολλάζ από γκραβούρες του Chumy Chumez. Ειδική επεξεργασία έχει γίνει στο χρώμα, και η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε εισάγεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, με παράλληλη χρήση ενός κάδρου ευρείας οθόνης, με διαστάσεις: 2.76:1 (Ultra Panavision).

Η ταινία, αυτή καθ’ εαυτή, έχει τη μορφή μιας προβολής Λαμπασκοπίου (ενός είδους προβολέα επιζωγραφισμένων ενύαλων διαφανειών του 19ου αιώνα (Magic Lantern), μέσω της οποίας (προβολής) ανασυστήνεται μια εξομολόγηση (κοσμικο-αστική) του ιστορικού και μυθικού υποκειμένου της εποχής και του κόσμου στον οποίο αναφέρεται.

Ο Homo Universalis καθίσταται βαθμηδόν Homo Industrialis και στην ολοκλήρωση της πολιτισμικής του πρόβασης αναδιαρθρώνει τους κλασικούς μύθους (σε αστικούς) και τους εντάσσει στο νέο ιστορικό πλαίσιο, το οποίο με τη σειρά του, τούς αναπαράγει και τους διαφοροποιεί.

Οι μύθοι της ταινίας, έτσι όπως είναι συναρθρωμένοι (και επιχαρακτηρισμένοι), συγκροτούν ένα συνεχές πολύπτυχο σε μορφή ξεδιπλούμενου υπερκειμένου, μέσα απ’ το οποίο αναδύεται το «πολιτιστικό υποσυνείδητο» του χαμένου πια αστικού κόσμου. Δεν είναι πλέον παρά φθορισμοί απολιθωμάτων και με τη φευγαλέα λάμψη τους αφήνουν μια αίσθηση του κόσμου απ’ τον οποίο προήλθαν, έναν κόσμο που είχε το βλέμμα του —μέσα απ’ το παρελθόν— στραμμένο στο μέλλον, και που βίωνε την κάθε στιγμή (μέσα απ’ την επανάληψη) σαν ανεπανάληπτη και αίτιο για την επομένη.

Η ιδέα ενός μέλλοντος διαφορετικού (με πολλές έννοιες) απ’ το παρόν, ήταν η πλέον δεσπόζουσα, γι’ αυτό δόθηκε μεγάλη σημασία στα μέσα μετασχηματισμού (δηλαδή στην τεχνική) που τελικά αντικατέστησε, ή ταυτίστηκε με την ίδια την έννοια της μοίρας.

Κάτω από τα επίκτητα πολιτιστικά χαρακτηριστικά υπάρχει πάντα ένα υποσύνειδο στρώμα, από κατακάθια περασμένης κουλτούρας, μυθολογίες και δοξασίες τις οποίες διατηρεί αναλλοίωτες.

Πρόκειται για ένα πρωτογενώς μοντερνιστικό και εν ταυτώ μεταμοντερνιστικό εγχείρημα, καθώς η οπτική του παρόντος γίνεται το όχημα για την επιβίωση της μνήμης του παρελθόντος. Η ταινία ονομάζεται ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ (κατά διαστολή και σύζευξη), διότι αφορά τόσο στον ΒΙΟ (τρόπο ζωής) όσο και στη ΓΡΑΦΗ (τρόπο αναπαράστασης) του κόσμου στον οποίο αναφέρεται.

 

 

 

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, 90’ - Χρώμα Μ/Α, κάδρο 1.66:1

Ελλάδα 1981

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ρεντζής

Σενάριο: Θανάσης Ρεντζής

Διευθυντής Φωτογραφίας: Πολυδεύκης Κυρλίδης

Μοντάζ: Θανάσης Ρεντζής

Μουσική: Δημήτρης Λέκκαςϗ Δημήτρης Παπαδημητρίου

(Δίσκος Μουσικής: CBS [Vinyl LP], αρ. 70217).

Ηθοποιοί: Φαίδων Γεωργίτσης, Μαρίλη Τσοπανέλλη, Φίλιππος Σοφιανός, Σοφία Ρούμπου, Γιώργος Κοτανίδης, Μαριτίνα Πάσσαρη, Γιάννης Καλατζόπουλος, Γεωργία Ζώη, Γκέλυ Τριάντη, Ρενέ Στριμινέα, Αμαλία Βουτσινά, Χρύσα Στυλιαρά, Εύη Βασιλειάδη, Μπάμπης Τσικληρόπουλος, Joe "Flash" Riley

Παραγωγή: Θανάσης Ρεντζής ϗ Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Είδος: Μεγάλου μήκους, Πειραματική

 

Κατ' εξοχήν πειραματική ταινία, η οποία γίνεται χρήση μεγάλης ποικιλίας οπτικοακουστικών τεχνικών και μεθόδων, με στόχο την ανάπτυξη της πολυμορφίας του ερωτισμού, έτσι όπως μορφοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή της ευρωμεσογειακής ζώνης, τον 20ό αιώνα.

Πρόκειται για ένα πολυεστιακό αμάλγαμα που με συνδυαστικές μεθόδους (κυρίως animation και live action) πραγματώνει, μέσω μιας πολύτροπης σύνθεσης, το ιδεώδες μιας ars combinatoria.

Η δομή της ταινίας είναι εξόχως χαλαρή, καθώς δεν υπάρχει ούτε κέντρο βάρους, ούτε άξονας σύγκλισης, και τούτο συντελεί τα μέγιστα στην αίσθηση ενός ανοιχτού και δυνητικά επεκτεινομένου έργου με κυρίαρχο το ρυθμικό στοιχείο.

 

Θανάσης Ρεντζής "Οι Πρωτοπορίες στον Κινηματογράφο" (Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ)