Αφιερώματα

Τελετή Λήξης
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Ώρα 19:00

ΗΧΗΤΙΚΑ ΠΟΗΜΑΤΑ
Στο πλαίσιο της τελετής λήξης του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Animation της Αθήνας, την Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014, και ώρα 19.00, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48), το Εργαστήριο Μουσικής Ακουστικής και Τεχνολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσιάζει ηχητικά ποιήματα του «Ιστορικού» και «Ερωτικού» Κ. Π. Καβάφη, με παράλληλη προβολή έργων του Γιάννη Ψυχοπαίδη από τη συλλογή «Επάγγελμα ποιητής: Εικόνες πάνω στο πρόσωπο και την ποίηση του Κ. Π. Καβάφη» (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2014)* 


Απαγγελίες και μέλη εναλλάσσονται υπό τη συνοδεία ηλεκτρονικών ηχοτοπίων, σε ζωντανή ή προ-ηχογραφημένη εκτέλεση, με παρεμβολές γνωστών μελοποιημένων ποιημάτων από τον Μάνο Χατζιδάκι, Θάνο Μικρούτσικο, Μίκη Θεοδωράκη.

ΣΥΛΛΗΨΗ - ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 

- Αναστασία Γεωργάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΕΚΠΑ



ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:

- Χριστίνα Καρποδίνη

- Δημήτρης Καθαρόπουλος
- Ελένη Ταβελίδου
- Ιωάννα Ζιώγα
- Βρεζ Χατσατουριάν
- Άννα Σαρτζίδου
- Αναστασία Γεωργάκη

ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ:
- Ειρήνη Δασκαλάκη: φωνή

- Θάνος Νικολόπουλος: φωνή
- Ελίνα Γεωργίου: φλάουτο
- Κώστας Σαμπάνης: κιθάρα
- Αναστασία Γεωργάκη: ακκορντεόν
- Μανώλης Πισσαράκης: ενορχήστρωση

ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

- Φώτης Μόσχος: μίξεις-οπτικοακοστικό υλικό
- Κώστας Κατσαντώνης: ηχοληψία-επεξεργασία

*Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το βιβλίο περιλαμβάνει εικόνες εμπνευσμένες από τη μορφή και το έργο του Αλεξανδρινού φιλοτεχνημένες από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη καθώς και μια ανθολόγηση 58 ποιημάτων του Κ. Π. Καβάφη από τον ζωγράφο.

Ο Καβάφης του Γιάννη Ψυχοπαίδη δεν είναι μια κλασική, παραδοσιακή σειρά πορτρέτων που προσπαθούν να ανταποκριθούν στη γνωστή φιλαρέσκεια και κοκεταρία του ποιητή. Είναι μια άσκηση ερμηνείας των κρυμμένων γνωρισμάτων που αποκαλύπτει σταδιακά το έργο του Αλεξανδρινού σε όσους το προσεγγίζουν με άδολες προθέσεις και χωρίς προκαταλήψεις. Η χρωματική γκάμα των πορτρέτων του, την οποία υπαγορεύει το κάθε φορά συγκεκριμένο θέμα, καθώς και η σχεδόν ανορθόδοξη σύνθεσή τους, κατακερματίζουν το πασίγνωστο πρόσωπο (ή μήπως, προσωπείο;) του Καβάφη και επιχειρούν μιαν ανασύνθεση, ικανή να συγκρατήσει και να μεταδώσει στον θεατή την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών του καβαφικού έργου.
Απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου

Μια αχνή, επιλεγμένα λιτή εικαστική αίσθηση διαχέεται στην ποίηση του Καβάφη και ο τόπος, το τοπίο, το περιβάλλον αισθητικοποιούνται και αποκτούν ιδιαίτερους ανεπαίσθητους χρωματισμούς.

Στο ατμοσφαιρικό σκούρο της νύχτας γεννιούνται οι πιο ευαίσθητες αποχρώσεις της μελαγχολίας. Η αναμμένη λάμπα –από τες εννιά που άναψα την λάμπα– έχει σημαδέψει τη μετάβαση από το φως στο σκοτάδι και από το σκοτάδι στο φως της δημιουργικής ενδοστρέφειας. Μες στες σκιές και μες στα φώτα της βραδυάς, αχνοφέγγει ένα ιρίδισμα χρώματος όταν αυτό αγγίζει το αγαπημένο πρόσωπο, τα καθημερινά αντικείμενα μιας συναισθηματικά φορτισμένης ζωής, τα απλά και τα στοιχειώδη του έγκλειστου ιδιωτικού βίου.
Γ. Ψ.

http://www.metaixmio.gr/products/2517--.aspx